Terminator Salvation (2009)

Υπάρχουν άνθρωποι οι οποίοι απολαμβάνουν τις ταινίες επιστημονικής φαντασίας περισσότερο από οποιοδήποτε άλλο είδος. Για τους περισσότερους από αυτούς ο «Εξολοθρευτής» κρατάει μια περίοπτη θέση στη καρδιά τους μιας και ταυτίζεται με τα κινηματογραφικά παιδικά τους χρόνια (συμπεριλαμβανομένου και του γράφοντος). Από τον μεγάλο αυτό αριθμό ανθρώπων όμως, οι μισοί τουλάχιστον, ντρέπονται να παραδεχτούν την λατρεία τους δημοσίως, παρακολουθώντας τις περισσότερες φορές τα τεκταινόμενα στην κινηματογραφική πραγματικότητα μέσα από την κλειδαρότρυπα (μη συμπεριλαμβανομένου του γράφοντος).

Για όλους εμάς λοιπόν, το Salvation αποτελούσε μια από τις πιο αναμενόμενες ταινίες της χρονιάς και μάλιστα, χωρίς καν να νιώθουμε την ανάγκη να το χαρακτηρίσουμε ως «guilty pleasure» (τουλάχιστον όχι περισσότερο από άλλα κινηματογραφικά «σκουπίδια» που κατά καιρούς κάνουν την εμφάνισή τους από το πουθενά, ζητώντας το δικό τους κομμάτι από την πίτα).

Το Salvation βέβαια, εκτός από τα παραπάνω, έχει και μια ακόμα ιδιαιτερότητα. Είναι η πρώτη ταινία της σειράς όπου ο πολυκυνηγημένος John Connor των προηγούμενων επεισοδίων, έχει αποποιηθεί πλέον την εικόνα του “αδύναμου” ανθρωπάκου και έχει αναχθεί πια σε αυτό για το οποίο ακούμε (αλλά δεν βλέπουμε) από την πρώτη κιόλας ταινία, τον αρχηγό μιας επανάστασης ενάντια στις μηχανές, έναν θαρραλέο, γεμάτο αξιώσεις, ήρωα, πάνω στον οποίο βασίζεται (κυριολεκτικά) το μέλλον της ανθρωπότητας. Βέβαια, για το αν ο Bale ήταν ο ιδανικότερος για να ενσαρκώσει αυτό τον ρόλο, φορώντας το βαρύ όνομα του Connor, δεν είμαι βέβαιος, σίγουρα όμως η θυμωμένη μούρη του μοιάζει ικανή να κρύψει την όποια βαρεμάρα επικρατούσε στα πλατό κατά την διάρκεια των γυρισμάτων.

Το Terminator Salvation όμως, δυστυχώς, δεν μπορεί να σταθεί αντάξιο του μεγάλου ονόματός του.

Υπερβολικά γρήγορο, εντυπωσιακό σαν εικόνα και ακόμα πιο εντυπωσιακό σαν κόστος, μαγνητίζει το βλέμμα (και το αυτί) με τα γενναιόδωρα εφέ του και τα ακόμα πιο εφετζίδικα “ρομπότ” του, παρουσιάζοντας όμως το μέλλον που όλοι περιμέναμε να δούμε, σαν μια «σαλάτα» παλιότερων φουτουριστικών ταινιών, με λίγο πιο “συννεφιασμένη” ατμόσφαιρα, όπου άνθρωποι, μηχανές (και μηχανές!) συγκρούονται με overdose ταχύτητες και υπερβάλλοντα ζήλο, σε έναν αγώνα χωρίς αύριο ίσως, τόσο για αυτούς, όσο και για το ίδιο το franchise του “Εξολοθρευτή”.

Ο σκηνοθέτης McG (με ευκολία) καταφέρνει να μας αποδείξει ότι δεν είναι Cameron και η ανικανότητα του να χειριστεί όπως πρέπει την ιστορία, μας φέρνει αντιμέτωπους με μια τσιχλόφουσκα η οποία αφού πρώτα φουσκώσει (και τελικά) σκάσει, στη συνέχεια δεν αφήνει τίποτα πίσω της. Απολύτως. Η έλλειψη οράματος είναι εμφανέστατη, το “επιμελημένο” σενάριο μοιάζει με κακό ανέκδοτο που δυστυχώς το έχουμε ξανακούσει παλιότερα και η μεγάλη διάρκεια αναλώνεται σε ωκεανούς ψηφιακών εφέ, και υπερμεγέθεις-ανούσιες, “αψιμαχίες” μεταξύ των πολλών εμπλεκόμενων. Μόνο κοινό σημείο με το παρελθόν, το εξαιρετικό κεντρικό theme, μερικές κλασικές ατάκες, και ένα γνώριμο πρόσωπο, ικανό να προκαλέσει κάποια χειροκροτήματα στην αίθουσα με την (ψηφιακή έστω) εμφάνισή του στο πανί.

Αποτέλεσμα όλων, η ταινία να μοιάζει με άψυχο κατασκεύασμα το οποίο καπηλεύεται ένα πόλεμο που μαίνεται χρόνια τώρα, για να σύρει τον κόσμο στα ταμεία και να μεγαλώσει για άλλη μια φορά τα έσοδα των παραγωγών, χωρίς να έχει τίποτα να προσφέρει σε όλους εμάς που μάταια περιμέναμε μια (1) εξέλιξη της ιστορίας, και που δυστυχώς παρακαλάμε τώρα να έχουν τελειώσει όλα εδώ, μιας και η πολυπόθητη σωτηρία δεν φαίνεται πουθενά στον μαυρισμένο ορίζοντα. Σαν εφετζίδικη υπερπαραγωγή τοποθετημένη στο προσεχές μέλλον, με αρκετή υπομονή ίσως και να δουλεύει. Σαν Terminator όμως, έτσι όπως το μάθαμε και το αγαπήσαμε, στέκεται εντελώς εκτός τόπου και χρόνου. Κυρίως το δεύτερο...

Τεράστια απογοήτευση....

Chris Zafeiriadis

P.S.: Εκπληκτικός ο Sam Worthington του κροκοδειλένιου Rogue (o οποίος θα πρωταγωνιστεί και στο επερχόμενο Avatar του Cameron), εισαγωγική η Helena Bonham Carter και χαμένη στο σενάριο (δυστυχώς) η ταλαντούχα Bryce Dallas Howard, την οποία δεν χορταίνουμε να κοιτάμε. Επίσης δευτεραγωνιστεί και η Moon Bloodgood, καλλιτεχνικές φωτογραφίες της οποίας μπορείτε να δείτε εδώ, εδώ και εδώ...