Badlands (1973)

“Dramatization of the Starkweather-Fugate killing spree of the 1950's, in which a teenage girl and her twenty-something boyfriend slaughtered her family and several others in the Dakota badlands.”

Τα αληθινά εγκλήματα λειτουργούν πάντα σαν ένας ισχυρός μαγνήτης, ανθεκτικός στον χρόνο(χώρο) ο οποίος μέσα από την ακατάβλητη έλξη του καταφέρνει και εμπνέει σεναριογράφους, σκηνοθέτες και παραγωγούς, καταλήγοντας τελικά, τις περισσότερες φορές, σε μεγάλα blockbusters, αναλώσιμα είδωλα και περήφανους αιθουσάρχες. Αρκετές δε από τις φορές αυτές, ανοίγει και τον δρόμο προς μεγάλες βραβεύσεις, εμπορικότητα και αναγνώριση , χαρίζοντας έτσι απλόχερα μια άτυπη διαχρονικότητα, τόσο στο «προϊόν» όσο και στους συντελεστές παραγωγής του.

Ακόμα και αν ο Terrence Malick δεν αναγνωριστεί ποτέ ως ένας από τους πιο διαχρονικούς και καλύτερους αφηγητές που πέρασαν ποτέ (που όμως είναι), το Badlands θα στέκεται πάντοτε ανάμεσα στα διαμάντια μιας περασμένης χρυσής δεκαετίας (70ς), δίπλα σε τόσα αριστουργήματα του τότε, που όπως και εκείνα έτσι και αυτό, μεγάλωσε γενιές cinefil, επηρέασε και έθρεψε χιλιάδες ανθρώπους της κινηματογραφικής βιομηχανίας (ρωτήσετε τον Tarantino να σας πει γι αυτό).


Εντυπωσιακό σαν ντεμπούτο και διαφοροποιημένο από τις κοινές εγκληματικές ιστορίες, ο Malick παίρνει την (αληθινή) ιστορία δύο νεαρών outlaws, οι οποίοι χωρίς να καταλαβαίνουν σε απόλυτο βαθμό τις πράξεις τους, και χωρίς να έχουν πλήρη επίγνωση των «πιστεύω» τους, εγκληματούν χωρίς δεύτερη σκέψη και ζούνε – έστω για λίγο - την ελευθερία που ονειρεύτηκαν. Μαζί, απορρίπτουν την κοινωνία του πολιτισμένου (μας) κόσμου και αφού τον ρημάξουν και εξωτερικεύσουν όλη την πίεση που τους δημιουργεί, επιστρέφουν σε έναν πρωτόγονο τρόπο ζωής, στην καρδιά της μητέρας φύσης.

Από την “boy-meets-girl” αθώα γνωριμία τους στον εφηβικό έρωτά τους και από τις αφελείς και απλοϊκές σκέψεις τους στον τραγικό μαρασμό τους, η ιστορία δεν αναλώνεται στα γεγονότα πριν, μετά ή κατά την διάρκεια της δράση τους. Άντ’ αυτού, εστιάζει στον χαρακτήρα και την προσωπικότητα δύο ανθρώπων οι οποίοι little by little ερωτεύτηκαν και προσπάθησαν να ζήσουν το δικό τους παραμύθι, όπως το είχαν πλάσει στην ανώριμη αλλά και άδολη φαντασία τους, ο καθένας τους ξεχωριστά.

Ωστόσο η διαφορετικότητα (ιδιαιτερότητα) του film έγκειται στον τρόπο με τον οποίο ο Mallick χειρίζεται την ιστορία. Μη θέλοντας να παρουσιάσει τα αίτια των πράξεών και τον αντίκτυπο που είχαν στους γύρωθεν, δίνει έμφαση περισσότερο στη σχέση των δύο, τις σκέψεις που αυτοί κάνουν και τρόπο με τον οποίο βλέπουν και αντιμετωπίζουν τον κόσμο και, κατ’ επέκταση, την ίδια τη ζωή. Χρησιμοποιώντας δε τον ακραιφνή ρομαντισμό της αφήγησης δια στόματος Spacek, ξεπερνάει την απλή καταγραφή γεγονότων και σκέψεων, μελοποιώντας ουσιαστικά ένα ποίημα και μετατρέποντάς το σε μια μπαλάντα για δύο, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι ηθικολογεί, ούτε και, εν μέρει, να δικαιολογεί• πως θα μπορούσε άλλωστε.


Σπάνια υπάρχει καπνός χωρίς φωτιά όμως γιαυτό και το Badlands δεν είναι μόνο η κατάδειξη δύο επιπόλαιων νέων ή ο νεανικός αυθορμητισμός που οδηγεί σε αμφισβητούμενα/ λάθος αποτελέσματα (ή τραγικότητες). Είναι η απέραντη αντανάκλαση μιας ολόκληρης (και κάθε) νέας γενιάς που μπορεί να μη γνωρίζει αν έχει την δυνατότητα να αγαπήσει πραγματικά, σίγουρα όμως έχει την ανάγκη να το κάνει. Η καταγραφή μιας απέραντης κοινωνίας που (αρέσκεται στο να) δημιουργεί είδωλα μέσα από τα είδωλα και που (δυστυχώς) παρακμάζει μέσα στην (αέναη) ακμή της.

Chris Zafeiriadis