Brüno (2009)

Όνομα: Brüno
Ετών:19
Εθνικότητα: Αυστριακή
Φύλλο: Gay
Θράσος: Στο maximum
Σκοπός Ζωής: Να γίνει διάσημος

Αυτά είναι κάποια από τα βασικά χαρακτηριστικά που γνωρίζουμε με το ξεκίνημα της ταινίας για τον Brüno, όπως και οι κραυγαλέες στιλιστικές του προτιμήσεις, η επιτηδευμένα σπαστή προφορά του, το αγέρωχο βήμα του, αλλά το πιο βασικό, ότι στο πέρασμά του σοκάρει άπαντες.

Ο Brüno είναι ο νέος χαρακτήρας που υποδύεται ο Sacha Βaron Cohen, ο ταλαντούχος αυτός ηθοποιός, διασκεδαστής, κωμικός, τσαρλατάνος, οδοστρωτήρας κάθε αξίας. Τι είναι τελικά αυτός ο άνθρωπος? Με ποια ιδιότητα θα μπορούσαμε να τον χαρακτηρίσουμε? Δεν νομίζω πως αρχικά νοιάζει τόσο τον ίδιο τον Cohen. Περισσότερο έχει να κάνει με το κέφι του. Και μάλλον κάνω το κέφι μου σημαίνει ξεφτιλίζω δημοσίως ομοφοβικούς, fashionistas, πολιτικούς, ψωνισμένους, και οποιονδήποτε βρεθεί στο δρόμο μου (αρκεί να είναι άξιος ξεφτιλίσματος πάντα). Υπάρχει κάποιος απώτερος σκοπός για όλα αυτά; Μπα, θα επιμείνω πως ο άνθρωπος να μεταδώσει το κέφι του θέλει και όχι να ευαισθητοποιήσει κάποιον (όπως ο Michel Moore ας πούμε), ασχέτως εάν το τελικό αποτέλεσμα (μέχρι ένα βαθμό) καταφέρνει και το δεύτερο.

Ο Brüno λοιπόν, είναι ένας νεαρός ο οποίος ασχολείται με την δημοσιογραφία της μόδας και σκοπός της ζωής του είναι να γίνει διάσημος. Και είναι διατεθειμένος να το πετύχει με οποιοδήποτε κόστος. Είναι έτοιμος να κάνει ό,τι περνάει από το χέρι του, θα ξεφτιλίσει εθνικότητες, θρησκευτικές "αξίες", να αποκτήσει ένα μαύρο παιδάκι ανταλλάσσοντας το με ένα συλλεκτικό i-pod, να αλλάξει την φύση του απευθυνόμενος σε "ειδικούς" που μετατρέπουν τους γκέι σε άντρες, δείχνοντάς τους τον δρόμο του Θεού. Τόσο αφοσιωμένος είναι στο στόχο του που μέχρι και τον έρωτα αφήνει στην άκρη μιας και για την ώρα έρχεται δεύτερος.

Όμως πίσω από τον αφελή και ξανθοχαζούλη Brüno (που όλοι κοιτάνε σαν εξωγήινο γιατί είναι τόσο εξω-πραγματικός, abnormal, περήφανα αναιδής και ξεδιάντροπα έκφυλος) κρύβεται ένας ευφυής άνθρωπος, ο οποίος με μεγάλη άνεση ξεγελάει τον καθένα από εμάς (που ακόμα απορούμε για το τι από αυτά που βλέπουμε είναι στημένο και τι όχι). Με την (πολύ εύστοχη) ντοκιμαντερίστικη μέθοδο του Larry Charles, παρακολουθούμε την πορεία αυτού του ανθρώπου που διψάει για φήμη, μια ίσως ακόμη πληγή του αμερικάνικου (και όχι μόνο) τρόπου ζωής. Σερβίρει την αλήθεια ωμή σε εσένα που παρακολουθείς, προκαλώντας αλλεπάλληλα εγκεφαλικά σε αυτούς που εν αγνοία τους συμμετέχουν. Απλά.

Δεν ξέρουμε λοιπόν (και ίσως να μην μάθουμε ποτέ) τι σκοπό έχει ο Cohen με τον Brüno αλλά το μόνο σίγουρο είναι πως ή τον λατρεύεις ή τον μισείς, κάτι ενδιάμεσο δεν υπάρχει. Εάν τον λατρέψεις, λύνεσαι στα γέλια με την βροχή από τις ιδιοφυείς ατάκες του, αφήνεσαι στην σάτιρά του και χτυπιέσαι από τις "καταστροφές" που προκαλεί στο πέρασμά του. Εάν τον μισήσεις δεν γνωρίζω να σου πω. Εγώ τον λάτρεψα γιατί είναι ο εαυτός του, original χωρίς να ντρέπεται για αυτό που είναι. Σπάνιο. Take it or leave it, your choice.

Πηνελόπη Παπαδοπούλου