Τρίτη 28 Απριλίου 2009

Vicky Cristina Barcelona (2008)

Η Vicky, η Cristina, ο Juan Antonio και η Maria Elena, σε ένα ερωτικό τρίγωνο, τετράγωνο (πεντάγωνο αν λάβεις υπ’ όψιν και την υπέροχη Βαρκελώνη), όπου ο καθένας προσπαθεί να συνειδητοποιήσει με ποιον είναι ερωτευμένος, ενώ ταυτόχρονα μπλέκουν τα μπούτια τους με τρόπο τόσο παρορμητικό, όσο και (ελάχιστα) εκκεντρικό.

Κωμική τραγωδία (ή και τραγική κωμωδία) καταστασιακών υπό-σχέσεων, ένοχων προβληματισμών και διάχυτου ερωτισμού (που πηγάζουν απ’ όλα τα παραπάνω) είναι τα χαρακτηριστικά αυτής της απίθανης ταινίας που σκάρωσε ο Woody Allen για το 2008. Μη μπορώντας να απεγκλωβίσει τον ταλαιπωρημένο εαυτό του από την ανεμελιά των τελευταίων χρόνων, έπαιξε και κέρδισε στα σημεία, χρησιμοποιώντας σαν όπλο καθαρά και μόνο την αστείρευτη ευφυία του.

Έχοντας για ακόμα μια φορά (και αυτή περισσότερο από ποτέ) ηθοποιούς κράχτες, (Bardem, Cruz, Johansson) καταπιάνεται με ένα περιπαιχτικό σενάριο το οποίο μας αφορά όλους, διότι όλοι μας ζήσαμε, ζούμε ή θα θέλαμε να ζήσουμε κάποια στιγμή μια ερωτική ιστορία σαν και τούτη, σε οποιαδήποτε μορφή της, με οποιοδήποτε κόστος, βραχυπρόθεσμο ή μακροπρόθεσμο. Οπότε και η ταύτιση του ανυποψίαστου θεατή με κάποιον από τους χαρακτήρες καθίσταται από αναπόφευκτη έως απόλυτη, αποτέλεσμα της οποίας είναι τα διάφορα σιγομουρμουρίσματα μέσα στην σκοτεινή αίθουσα, τα οποία, κάτω από κατάλληλες συνθήκες, μεταμορφώνονται σε αέναες συζητήσεις μετά την προβολή.

Αυτό έιναι και το μεγάλο όπλο που χρησιμοποιεί εδώ ο Woody Allen. Δεν είναι τόσο το ότι εκθέτει τον εαυτό του με αυτό το όμορφο έργο, αλλά το ότι εκθέτει τον ίδιο τον θεατή. Εκθέτει τα πάθη του, τις αδυναμίες του, τις ανασφάλειές του, τις προσδοκίες και τους φόβους που πολλές φορές ενυπάρχουν μέσα μας, ακόμα και αν δεν το καταλαβαίνουμε εκείνη την στιγμή που συμβαίνει. Ειρωνική και (αυτο)σαρκαστική, αλλά παράλληλα αστεία και ειλικρινής, η ταινία καταφέρνει και μιλάει για/σε όλους μας, για όλα όσα μας αρέσει να μιλάμε.

Ωστόσο, καμία σύγκριση με περασμένες δεκαετίες δεν είναι εφικτή, διότι όλα εξελίσσονται σε αυτό τον κόσμο και όλα ίδια μένουν. Όπως οι σχέσεις των ανθρώπων, που μπορεί να αλλάζουν πρόσωπα και σκηνικά, παραμένουν όμως ένας καλά δομημένος γρίφος τον οποίο όσες γενιές και να περάσουν, λύση δεν πρόκειται να βρεθεί. Οπότε και να συγκρίνεις με τις φαινομενικά όμοιες αλλά με διαφορετική προσέγγιση καταστάσεις κάνοντας ανούσιους συσχετισμούς, δεν οδηγεί πουθενά. Στο ίδιο τέλμα που έφτασες εσύ προσπαθώντας ακόμα και σήμερα με πιο ώριμο (?) μυαλό να καταλάβεις τον εαυτό σου και τους (πολλούς) γύρω σου, στο ίδιο τέλμα θα σε οδηγήσουν και οι περαιτέρω σκέψεις για το εν λόγω film.

Above self-preservation for sure








Chris “Skinny legs and all” Zafeiriadis



P.S.: Γοητευτικός εραστής ο ένας, ακαταμάχητη Αφροδίτη η δεύτερη, ανισόρροπα τέλεια η τρίτη. Αψεγάδιαστοι όλοι τους.


9 σχόλια:

Popi είπε...

Ο Woody κουράστηκε και βάλθηκε να κουράσει και εμάς, να μας παρασύρει δηλαδή όπως πάντα στη διάθεσή του..ωστόσο μας ανταμείβει με μπόλικη ομορφιά (πρωταγωνιστές, τοπία, μουσικούλα,όμορφα σπίτια σε κήπους)και στο τέλος "ε μια ταινία που βλέπεται απλά ευχάριστα"..όμως σε παραδέχομαι σε ένα πράγμα κυρ-Woody..να βάζεις την μούσα σου να γελιοποιείται από μία άλλη μούσα(άλλου σκηνοθέτα)στην κορυφαία σκηνή όπου η συνονόματη Penelopi με ένα θρασύτατο βλέμμα (όπως της αρμόζει δηλαδή)και μπροστά στο αντικείμενο του πόθου και των δύο, αναρωτιέται γιατί εσύ μικρή όμορφή και χαζούλα Scarlett μαθαίνεις κινέζικα.Αλλά πάντα βιτσιόζος δεν ήταν ο Woody??

Chris Z. είπε...

Αγαπητή Πόπη, καταρχήν welcome…

Για αυτό που λες έχω να παρατηρήσω ότι το στήσιμο των χαρακτήρων είναι τόσο ευφυές που μια τέτοια σύγκρουση όχι μόνο είναι αναπόφευκτη αλλά (προ)απαιτείται τόσο για να φανεί η διαφορετική φύση των δύο (ρομαντική-ντροπαλή η μία, ατίθαση-εγωίστρια η άλλη) μπροστά στο αντικείμενο του πόθου, όσο και για την μετέπειτα εξέλιξη της ταινίας. Άλλωστε η ίδια η Maria Elena δεν είναι που αργότερα κολακεύει την Cristina λέγοντάς την ότι έχει ταλέντο στο να βγάζει φωτογραφίες, την παίρνει από κοντά και εν μέρη την αποδέχεται (όλα για χάρη του Juan Antonio βεβαίως βεβαίως).

Αν και για να πω την αλήθεια, δεν νομίζω ότι γελοιοποιείται κανείς, απλά απαξιώνεται από την «συνονόματη» λόγω καταστάσεων. Ομως, όλοι το ίδιο δεν θα κάναμε?

Συγχαρητήρια για την πολύ καλή παρατήρηση πάντως. :)

Την καλησπέρα μου.

amarkos είπε...

Μ' άρεσε Χρήστο η ταινία αλλά νομίζω κυρίως γιατί μ'αρέσει το θέμα. Η μουσική ήταν το πιο αδύνατο σημείο νομίζω: χωρίς αλλαγές, ενώ όλα τα υπόλοιπα γύριζαν.

Chris Z. είπε...

Και εμένα μου άρεσε η ταινία amarkos, χαίρομαι που συμφωνούμε. Προσωπικά την αντιλαμβάνομαι ως ένα μικρό δόκιμιο πάνω στις ανθρώπινες σχέσεις. Μικρό όμως... :)

Όσο για τη μουσική, ήταν πιασάρικη, δεν μπορείς να πεις..

Dj Lou είπε...

(Alo guys.... Egw tha grapsw me greeklish. Mou th spane oi ellhnikoi xaraktires!!)
Marese to tainiaki alla mia aporia: Giati o Woody bazei olous tous ithopoious pou paizoun stis tainies toy na milane san kai auton? (me ena mikro kekedisma??)
To theme tis tainias ta espase...
Xwrouse ta balei pantws kai alles frenhreis katastaseis me penelope...

Popi είπε...

Χωρούσε indeed μιας και η "τρελάρα" Penelopi κλέβει τα βλέματα αλλά δεν νομίζω πως ο Woody θα δοκίμαζε να φτάσει σε άκρα,πρέπει να έχει "ακροφοβία" μιας και δεν έχουμε δει κάτι τέτοιο από αυτόν.. Για το κεκέδισμα που λες όντως έχεις δίκιο και μόλις το συνειδητοποίησα εννοείς αυτές τις παύσεις που κάνουν και καλά σαν να χάνουν τα λόγια τους..πετυχημένη παρατήρηση!τώρα γιατί το κάνει, εγώ το είπα και στην αρχή ο Woody είναι βιοτσιόζος!..το θέμα λίγο "υπνηλιακό" δε βρίσκεις? πάλι καλά που έπαιζε και ο bardem (εντάξει φτάνει την ξεφτέλισα την ταινία και να φανταστείς μου ψιλο-άρεσε...
;-)

Chris Z. είπε...

Όπως βλέπεις αγαπητε DJ Lοu, η Popi μου πήρε την απάντηση... Σκέψου να της είχε αρέσει και περισσότερο η ταινία... :P

Ανώνυμος είπε...

Απο τις πιο αστειες ταινιες του Γουντι Αλεν.Εξαιρετικη σκηνοθεσια,καλη ερμηνεια απο την Πενελοπε Κρουζ,αλλα πιστευω πως η εξαιρετικη,γλυκια Σκαρλετ Γιοχανσον επρεπε να παρει το Οσκαρ γιατι ηταν πολυ καλυτερη απο την υστερικη Ισπανιδα ηθοποιο.Υπεροχη ισπανικη μουσικη και τοπια.Ξεκαρδιστικες ατακες,κοφτη ειρωνεια.Αλλα,δεν συγκρινεται με το αριστουργημα ''Match Point''.
Ο Χαβιε Μπαρδεμ εκπληκτικος.
Βαθμος:
4/5

Chris Karpis είπε...

Απλά αδιάφορη ! Πόπη, μαζί σου !

Ο Γούντι δεν κουράστηκε. Μεγάλωσε.
Δε μπορεί πια να βγάλει τα αριστουργήματα της νιότης του (κάτι απολύτως λογικό).

Δε θυμάμαι ποιά ήταν η τελευταία "αυθεντικά δική του" ταινία. Ίσως το Mighty Aphrodite, ίσως να πηγαίνω και πολύ πίσω.

Πάντως κάτι ταινιάκια τύπου scoop, hollywood ending kai vicky, christina είναι χαοτικά κατώτερα απο τις παλιότερες δουλειές του.

Δεν πειράζει. Εμείς τον γουστάρουμε για τότε.