Ο Frank, ένας απομονωμένος και κοινωνικά αποκεντρωμένος άντρας, μακριά από smiley και shiny happy people laughing, έχει μόνο δύο χαρούμενες αναμνήσεις στη ζωή του, τις δύο μοναδικές στιγμές που ένιωσε χρήσιμος, κάνοντας το σωστό. Όταν τις χάσει και τις δύο ανεπιστρεπτί, θα μεταμορφωθεί σε Crimson Bolt και θα ματώσει όσους περισσότερους εγκληματίες μπορέσει με το σούπερ όπλο του, ένα πορφυρό γαλλικό κλειδί που ματώνει κρανία και σπάει κόκκαλα (στην κυριολεξία).
Θα μπορούσες πολύ εύκολα να κατηγοριοποιήσεις το Super ως μια indie κωμωδία του σωρού, η οποία αναλαμβάνει έναν καθημερινό (και σχεδόν αποτυχημένο σε όλα) άνθρωπο που προσπαθεί να ικανοποιήσει την ανάγκη για αλλαγή στη ζωή του, δημιουργώντας έναν ευτελή σούπερ ήρωα με σκοπό να πατάξει το έγκλημα. Θα ήταν όμως τεράστιο λάθος να δεις αυτή την ταινία με αυτό τον τρόπο, διότι πολύ απλά, κάτω από την αστείρευτη ανοησία και τα καρτουνίστικα ευτράπελα, κρύβεται το δράμα. Ένα δράμα Payne-ικής κοπής, το οποίο δεν αναζητά απλά την από καιρό απολεσθείσα ταυτότητα, αλλά προσπαθεί να αναδείξει το θάρρος της επιμονής και της αργοπορημένης ενηλικίωσης ενός παθητικού ανθρώπου που έχει μάθει να πονά και να υπομένει, όχι γιατί το επέλεξε αλλά γιατί αυτός ήταν ο μόνος δρόμος που του έχουν διδάξει. Μέχρι την στιγμή που θα αλλάξει ρότα, απαρνημένος την μέχρι τώρα κοινή λογική του διάσημου Αμερικάνικου Ονείρου.
Τυλιγμένο με το χιούμορ και την αστειότητα του χαρακτήρα του Frank, το Super δεν είναι μια ταινία αφιερωμένη στην ανθρώπινη ηλιθιότητα και τις επιπτώσεις της στην κοινωνία, αλλά ένα κολάζ χιουμοριστικών συγκρούσεων και αιματηρών διαπλοκών, αφιερωμένο στην εσωτερική δίνη ενός ανθρώπου που τα έχασε όλα αλλά είχε το θάρρος να τα διεκδικήσει ξανά από την αρχή. Ο σκηνοθέτης – σεναριογράφος James Gunn (γαλουχημένος με χιλιάδες σελίδες κόμικ και δεκάδες Troma ταινίες) , μετά το σκουλικιασμένο Slither του 2006, δημιουργεί μια ακόμα κωμική, σπλατερική, σε στιγμές, αντιθρησκευτική, αρκούντως ρεαλιστική και τελικά δραματική ιστορία, την οποία ελάχιστοι θα καταφέρουν να αντικρύσουν, πόσο μάλλον να αναγνωρίσουν, προσπερνώντας τους εύκολους kick-ass εντυπωσιασμούς που διακατέχουν την επιφάνεια της ταινίας.
Αυτό όμως που κάνει το Super να λάμπει είναι η έκβαση της ποθητής ανατροπής. Στον «αλληλέγγυο» κόσμο που χτίσαμε και στην dog-eat-dog κοινωνία που ανήκουμε, οι μικροί επαναστάτες όχι μόνο λαβώνονται αλλά και η επανάσταση σπάνια χαρίζεται σε εκείνους που την διεκδικούν, αλλάζοντας συνεχώς πρόσωπα, αξίες και τροπαιοφόρους. Το ποια θέση θα λάβουμε εμείς στον προσωπικό μας παράδεισο, δεν είναι θέμα επιλογής, αλλά τελικής κατάταξης.
Ξεχωρίζουν οι Rainn Wilson, Kevin Bacon και Liv Tyler στο ρόλο του καλού, του κακού και την όμορφης αντίστοιχα, την παράσταση όμως κλέβει η μικροκαμωμένη Ellen Page η οποία ως η σούπερ βοηθός Boltie, είναι καταιγιστική.
Chris Zafeiriadis
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου