Δευτέρα 19 Δεκεμβρίου 2011

Casus Belli (2010)


Αιτία εξέλιξης.

Με το πολυβραβευμένο Casus Belli ζεις για έντεκα λεπτά στο τούνελ ενός ομφάλιου λώρου. Σε συνθήκες αέρα πολέμου βλέπεις να χτίζεται ο τοίχος της εξέλιξής μας, με τουβλάκια ντόμινο. Ακουμπάς στον τοίχο να ξαποστάσεις ενώ περιμένεις όρθιος στις ουρές.

Οι πύλες διαδέχονται η μία την άλλη, συσκευασμένα στοματικές, παιχνιδιάρικες και προκλητικά χορευτικές, διανοητικοποιημένες, της Εδέμ, της «κουλτούρας», του πλαστικού πράσινου. Οι ουρές αναδεικνύουν την υπομονή, σου μαθαίνουν να υπομένεις τον άλλον.

Περιμένεις κάτι γόνιμο στην ουρά του ομφάλιου λώρου, αλλά αυτή προδίδει, είναι σπειροειδής. Η μικρογραφία της προόδου του είδους σου θα ήθελες να οδηγεί σε μια κραυγή από τη ξαφνική ελευθερία και την επαφή με το οξυγόνο. Το κρύο στην τελευταία ουρά όμως σε πνίγει οξύμωρα. Εσύ θες τη ζεστασιά της αρχής.

Η κραυγή έρχεται. Είσαι μεγάλος πια, κι όμως περιμένεις να τροφοδοτηθείς. Ένα συσσίτιο που δε ζήτησες αλλά νοσταλγείς. Έρχεται τότε φυσικά: rewind και κραυγή. Καταστροφή για να υπάρξει γέννηση. Σε έναν τόπο όπου η τροφοδοσία είναι έννοια έξωθεν. Παθητική. Είναι αναπόφευκτο, το καλάθι με το ψωμί με τα πολλά συνοδά του θα γυρίσει πίσω στους αγρούς.

Αρχετυπικά αγριωπός, έχεις θυμώσει, είναι πολλά τα χρόνια. Θέλεις να σπρώξεις το καλάθι, εκεί στην ερημιά, να μπεις πάλι στην αλυσίδα της παραγωγής, να δημιουργήσεις. Ο πόλεμος συννεφιάζει το βλέμμα, αλλά το ντόμινο πέρασε από μπροστά, έχοντας σαν αντίστιξη τις αιτίες.

Κάπου άλλου, μέσα σου, κάθεται ένα παιδάκι σε ένα κόκκινο χαλί και παίζει με τα στρατιωτάκι του. Το βλέμμα του πέφτει στην εικόνα στον τοίχο απέναντι: ο αρχετυπικός άνθρωπος περπάτα πολλαπλασιαζόμενος, εξελισσόμενος, παρατά το όπλο και είναι πιο ελαφρύς για να τρέξει στους αγρούς. Το παιδάκι σηκώνεται και τολμά να αναμετρηθεί στο ύψος με την τελευταία εκδοχή του ανθρώπου. Κι εκείνο ήδη άφησε το όπλο. Είναι έτοιμο να καλλιεργήσει για να καλλιεργηθεί.

Εύη Αβδελίδου

4 σχόλια:

Chris Z. είπε...

Αγαπητή Εύη, να σ’ ευχαριστήσω για το σύντομο αλλά ουσιαστικό γραπτό σου, το οποίο δίνει την δυνατότητα σε όσους έχουν την τύχη να επισκεφτούν αυτές τις μέρες το blog, να μάθουν και, ίσως, να αναζητήσουν το μικρό αυτό αριστούργημα του κ. Ζώη.

Από καρδιάς.

Evi Avd. είπε...

Θα ήθελα να σε ευχαριστήσω, Χρήστο, χαίρομαι ειλικρινά να μοιράζομαι τα παραπάνω σε ένα χώρο που τις περισσότερες φορές εκφράζει με φυσικότητα τον τρόπο που βιώνω κάποια φιλμ.
Μου έδωσες την πολύτιμη ευκαιρία να έρθω σε επαφή με ένα τόσο ιδιαίτερο έγο τέχνης όπως το casus belli..Καλή συνέχεια

kido είπε...

πολυ ωραιο το κειμενακι με ιντριγκαρε να δω τη ταινια..μπορειτε ομως να μου πειτε απο που μπορω να τη κατεβασω?στα torrent δε τη βρισκω..

Chris Z. είπε...

Ευχαριστούμε για το σχόλιο kido αλλά δυστυχώς δεν γνωρίζω που μπορείς να το βρεις.. Εμείς το είδαμε στο φεστιβάλ μικρού μήκους στη Δράμα.. Ίσως αν προσπαθήσεις να επικοινωνήσεις με τον Γιώργο σου το στείλει ο ίδιος..

Καλό απόγευμα..